Sztuka Agnieszki Kurant bada to, co niewidoczne: przepływy wirtualnego kapitału, niewidzialną pracę, ukryte formy wyzysku oraz fikcje, które budują rzeczywistość. Metody tworzenia dzieł oraz ich formy służą artystce do spekulacji na temat przyszłości pracy i kreatywności, a także do obserwacji zacierającej się granicy pomiędzy tym, co naturalne i syntetyczne, ludzkie i nieludzkie.

W dniach 3-4 grudnia 2021 odbędzie się międzynarodowa konferencja organizowana przez Muzeum Sztuki w Łodzi i Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Podczas spotkania zostanie podjęta próba przyjrzenia się szeroko pojętej aktywności i produkcji badawczo-dyskursywnej (badaniom nad kolekcją i kulturą artystyczną, działalności wystawienniczej) w obrębie instytucji muzealnych, jako formom działalności naukowej.

Otwartość na eksperyment, entuzjazm, solidarność, zwrócenie ku przyszłości, a także niezgoda na kształt ówcześnie funkcjonujących muzeów – to cechowało artystów, którzy w czterech krajach, na różnych kontynentach, w różnych realiach społeczno-politycznych zdecydowali się zmierzyć z zadaniem zdefiniowania muzeum na nowo. W rezultacie stworzyli swoje własne kolekcje i przestrzenie wystawiennicze, pomyślane jako zalążki awangardowych muzeów.

Płaska ziemia – traktowana jako metafora, eksperyment myślowy i historyczny mit – staje się punktem wyjścia do refleksji na temat zmieniającej się roli nauki i komunikacji we współczesnym świecie. Wystawa oddaje głos artystkom i artystom, którzy w swojej praktyce analizują pozornie wykluczające się światopoglądy oraz ujawniają infrastruktury technologiczne, systemy polityczne i relacje społeczne wpływające na naszą wiedzę i interpretację rzeczywistości.