Twórczość Andrzeja M. Bartczaka rozpięta jest między przedstawieniem i abstrakcją, między wrażeniem i konkretem materii, między informelowym automatyzmem i dadaistycznym eksperymentem, między tworzeniem nowego a twórczym metabolizmem, zbieraniem, ocalaniem i przechowywaniem. W warstwie tematycznej ta sztuka posiada odniesienia do pejzażu, poezji, literatury, muzyki oraz sztuki mistrzów i przyjaciół Andrzeja M. Bartczaka.
W związku z 75. rocznicą powstania Sali Neoplastycznej podejmujemy próbę odtworzenia owego historycznego układu Galerii Sztuki Nowoczesnej w sposób zbliżony do tego, jak mógł wyglądać w czasie inauguracji w 1948 roku, i w oparciu o koncepcję prezentacji zbiorów sztuki Mariana Minicha, która została opublikowana w jego artykule "O nową organizację muzeów sztuki" (1965). Była to koncepcja bliska "Teorii widzenia" (1958) Władysława Strzemińskiego i opierała się na badaniu formy dzieła sztuki.
Zygmunt Krauze jest jednym z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów, pianistą i pedagogiem. Nowatorem i prekursorem wielu nowoczesnych tendencji w muzyce. Muzeum Sztuki w Łodzi dokonało bezprecedensowego zakupu wszystkich rękopisów dzieł Zygmunta Krauzego – ponad stu partytur i szkiców, zaczynając od szkolnych zeszytów, na najnowszych utworach kończąc, oraz najwartościowszej części korespondencji kompozytora.
Ekspozycja pracyAlea iacta est w budynku MS2 nawiązuje do Sali Neoplastycznej, zaprojektowanej przez Władysława Strzemińskiego i zlokalizowanej w budynku MS1. O ile ta ostatnia ma charakter uniwersalny – zorientowana jest na całościową przebudowę nowoczesnego życia, o tyle projekt Stanisława Dróżdża nosi w sobie przede wszystkim wymiar egzystencjalny – stymuluje każdego z odbiorców do namysłu nad wyjątkowością własnego losu.
