Przejdź do sekcji:

W jakim pięknym miejscu jesteśmy

„W jakim pięknym miejscu jesteśmy” to słowa wielokrotnie wypowiadane przez Andrzeja Mitana i Cezarego Staniszewskiego podczas performansu w 1992 roku. Tytułowa deklaracja jest ironiczna. Sygnalizuje zarówno dystans, jak i uwikłanie artystów i artystek w aspiracje do bycia wyniesionym ponad codzienność. Nie bez znaczenia są również uwarunkowania geopolityczne – w performansie twórcy wykorzystali zdjęcie architektów konferencji jałtańskiej z 1945 roku, porządkującej globalne strefy wpływów po II Wojnie Światowej – problematyka ta wraca do nas dziś z całą swoją mocą. Wystawa „W jakim pięknym miejscu jesteśmy” została skomponowana z darów przekazanych Muzeum Sztuki w Łodzi w latach 2008–2021.

INFO

Miejsce

ms1, ul. Więckowskiego 36, wejście od ul. Gdańskiej 43

Czas

18.03.2022 - 15.05.2022

Wernisaż

18.03.2022, piątek, godz. 18.00

Muzeum Sztuki powstało blisko sto lat temu dzięki ofiarności międzynarodowej awangardy. Targającym ówczesnym światem kryzysom, kiedy to rozpadały się imperia i gwałtownie szukano alternatywy dla stosunków ekonomicznych opartych na wyzysku, towarzyszyła wiara w postęp i powszechną emancypację. Przejawem owej wiary była sztuka awangardowa. Dzieła darowane do kolekcji są zarówno wypowiedzią artystyczną, historycznym śladem, jak i odzwierciedleniem wystaw i projektów realizowanych przez Muzeum Sztuki w Łodzi. Dar dla instytucji powiększa zakres tego, co wspólne. Obecna na wystawie grafika Tamása Kaszása „Nie prosimy, nie żądamy, tylko bierzemy i zajmujemy” przypomina jednak o gniewie na nierówną dystrybucję dóbr, nawet jeśli instytucje publiczne takie jak muzeum powołane zostały do łagodzenia przejawów owej nierówności.

Pierwszy motyw wystawy dotyczy muzeów. Artystki i artyści, pracując z instytucjami sztuki, nieustannie podejmują refleksję nad ich funkcją i swoją w nich obecnością. Pomalowane złotem znoszone trampki na wysokim metalowym postumencie to instalacja dokumentująca performans Jamesa Lee Byarsa podczas Documenta 5 w 1972 roku, która wskazuje m.in. na proces budowania znaczenia wokół gestów artystycznych. Kontrapunkt stanowi film Assafa Grubera opowiadający o osobie, dla której troska o sztukę i jej prezentację stała się racją bycia i elementem codziennych aktywności. Fotografie Jasminy Cibic przypominają z kolei, że muzea to kapsuły czasu, w których przechowywane są niezwykłe, poetyckie przedmioty. Artystka sfotografowała odwrocia obrazów Sophie Taeuber-Arp i Władysława Strzemińskiego, z licznymi dokumentującymi historię tych obiektów nalepkami, na których przysiadły krótkotrwałe ze swej natury motyle.

Drugim wątkiem wystawy, wskazanym przez literalne odczytanie tytułu, jest fantazja o urodzie odległych światów, dająca impuls do ich poznania. Odnosi się do związku muzeów z gabinetami osobliwości. Skrzydło egzotycznego ptaka w pracy Zbigniewa Rogalskiego odsyła do marzenia o dalekich krajach, lataniu, ale też do owego ptaka uśmiercenia. Joanna Malinowska w rzeźbie „Kieł mamuta”, zrobionej głównie ze styropianu, stawia zaś pytanie o imitacyjne możliwości sztuki i antyczną zasadę mimesis. Muzeum może być też miejscem, gdzie negocjuje się różnice i obcość. Wiktor Gutt i Waldemar Raniszewski pomalowali w unikalne wzory twarze osób uczestniczących w łódzkim festiwalu Rockowisko w 1981 roku. Zdjęcia dokumentujące ową akcję artystyczną pokazują zbiorowe pragnienie inności, jak i indywidualizm ówczesnych ludzi w konkretnym momencie historycznym. Podczas kiedy Gutt i Raniszewski zaangażowali się w wychwycenie niepowtarzalności swoich rozmówców, w filmie Zbynka Baladrána stykamy się z opowieścią o niemożliwości podjęcia dialogu. Artysta w odległym nawiązaniu do powieści „Eden” Stanisława Lema skupia się na tworzonych neutralnym językiem procedurach prowadzących do zastrzelenia istoty, która na odległej planecie weszła na platformę wiertniczą. Historia toczy się, mając w tle domyślną rywalizację o zasoby. Pytanie o to, ile warunków musi zostać spełnionych, żeby uznać, że Inny to wróg, zostało w tej pracy zadane w sposób niezwykle subtelny. Bohaterowie filmu porzucają próbę zrozumienia Innego na rzecz podboju.

Ta realizacja wskazuje na ostatni wątek wystawy – wojnę. „Cztery Bitwy (Olszynka Grochowska 1831, Solferino 1859, Sadowa 1866, Bzura 1939)” Włodzimierza Jana Zakrzewskiego to abstrakcyjny obraz zbudowany z planów znanych starć wojskowych. Skuteczna strategia militarna nie wymaga reprezentowania ciał i krwi obecnych tam żołnierzy. „Banknotenlied 2” Gerharda Rühma jest kolażem nutowego zapisu pieśni z 1813 roku „Czymże jest ojczyzna Niemca” z banknotami wyemitowanymi podczas hiperinflacji w Republice Weimarskiej. Artysta wskazuje na nacjonalizm i kryzys ekonomiczny jako źródła nazizmu. Prace Natalii LL odsyłają do mitycznej nordyckiej Brunhildy, w którą wciela się sama artystka. Zaś Zbigniew Warpechowski w pracy z 1981 roku proponuje artystyczną inaugurację III Wojny Światowej. Ważne wydarzenia międzynarodowe powinny wszak mieć odpowiednią oprawę. Czyż to nie dziwne, że w pokojowych latach 2008–2021 do kolekcji muzeum trafiło wiele prac dotyczących konfliktów zbrojnych? Powstały w różnym okresie, dotyczą różnych starć, a perspektywa dzisiejszej rosyjskiej agresji na Ukrainę niezwykle zaktualizowała przekaz, który chwilę temu wydawał się jedynie grą z pewnym odległym pojęciem.

Artystki i artyści:

Zbynĕk Baladrán, Jan Bułhak, James Lee Byars, Jasmina Cibic, Céline Condorelli, Dom Mody Limanka, Assaf Gruber, Wiktor Gutt i Waldemar Raniszewski, Servie Janssen, Agnieszka Kalinowska, Tamás Kaszás, Leszek Knaflewski, Igor Kopystiansky, Svetlana Kopystiansky, Piotr C. Kowalski, Natalia LL, Joanna Malinowska, Andrzej Mitan i Cezary Staniszewski, Magdalena Moskwa, Włodzimierz Pawlak, Zbigniew Rogalski, Gerhard Rühm, Teresa Tyszkiewicz, Zbigniew Warpechowski, Anna Zagrodzka i Karolina Wojtas, Włodzimierz Jan Zakrzewski



Audiodeskrypcja:

Widok ogólny

Zbigniew Rogalski „Powietrze”

James Lee Byars “Obiekty z performance'u wykonanego w czasie "Documenta 5" w Kassel w 1972 roku”

Wiktor Gutt, Waldemar Raniszewski „Wyrazy na twarzy”

Leszek Knaflewski "Urodzony aby grać"

Jan Bułhak „Procesja Bożego Ciała w Wilnie”


Chętnie dowiemy się co myślisz o wystawie! Wypełnij ankietę

WIĘCEJ INFO

kuratorka

Anna Łazar

wsparcie

Daniel Muzyczuk

współpraca i aranżacja przestrzeni

Kacper Szalecki

projekty graficzne

Rene Wawrzkiewicz

projekty siedzisk

Biuro Wspólnej Aktywności (Pamela Bożek i Paweł Błęcki)

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja druków

Andżelika Bauer

koordynacja komunikacji

Magda Milewska

Mecenas Muzeum Sztuki w Łodzi

logo fundacji Staraków

Podziel się informacją

Wydarzenia towarzyszące

Załączniki

Galeria

INFO

Miejsce

ms1, ul. Więckowskiego 36, wejście od ul. Gdańskiej 43

Czas

18.03.2022 - 15.05.2022

Wernisaż

18.03.2022, piątek, godz. 18.00

kuratorka

Anna Łazar

wsparcie

Daniel Muzyczuk

współpraca i aranżacja przestrzeni

Kacper Szalecki

projekty graficzne

Rene Wawrzkiewicz

projekty siedzisk

Biuro Wspólnej Aktywności (Pamela Bożek i Paweł Błęcki)

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja druków

Andżelika Bauer

koordynacja komunikacji

Magda Milewska

Podziel się informacją

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.

Logotypy UE