31 marca (niedziela) wszystkie oddziały Muzeum Sztuki w Łodzi będą nieczynne. Zapraszamy do odwiedzin w pozostałe dni.

Henryk Stażewski. Późny styl

Henryk Stażewski. Późny styl to obszerna wystawa przybliżająca życie i twórczość jednego z najwybitniejszych polskich artystów. Stażewski był pionierem europejskiej awangardy lat 20. i 30. XX wieku, jednak cieszył się bogatą „drugą” karierą również w powojennej Polsce, która trwała ponad 40 lat, aż do śmierci artysty w 1988 roku. Jego zaangażowanie w nowoczesność i inwencja pozostały niezmienne przez całe jego życie. Stażewski eksplorował nowe idee w swojej sztuce nawet w dziewiątej dekadzie swojego życia, nawiązując bliskie przyjaźnie z młodszymi artystami, których prace również obecne są na tej wystawie.

INFO

Miejsce

ms1, Gdańska 43

Wernisaż

21.04.2023 (piątek), godz. 18:00

kurator

David Crowley

współpraca

Daniel Muzyczuk

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja wydawnicza

Martyn Kramek

koordynacja komunikacji

Katarzyna Szklarek-Zarębska, Kinga Świtoniak, Angelina Wieliczko -Skinder, Adrianna Ziółek

Czas

21.04.2023-27.08.2023

Wyzwania związane z byciem artystą w Polsce Ludowej wyznaczają początek i koniec wystawy. W opresyjnych późnych latach 40. XX wieku, kiedy kultura kształtowała się według ideologicznego schematu, Stażewski szukał sposobów wyrażenia swojego zaangażowania w sztukę abstrakcyjną stawiając sobie za zadanie narodową odbudowę. W latach 80. jego działalność była zgodna z kulturowymi przejawami opozycji, mimo że był postacią wychwalaną przez oficjalne kręgi. Przez wszystkie lata Stażewski był artystą niestrudzenie pomysłowym, zawsze zaangażowanym w pytania o cel i efekty sztuki. W latach 60. badał współczesne idee dotyczące ucieleśnionej percepcji, tworząc „reliefy” i „environmenty”, aby zachęcić widzów do „poczucia” doświadczenia widzenia. W latach 70. jego twórczość wykazywała bliskie pokrewieństwo z nowymi nurtami minimalizmu, sztuki konceptualnej i tekstowej, obejmując niektóre z najsłynniejszych polskich dzieł sztuki XX wieku, w tym „Kompozycję pionową nieograniczoną”, dziewięć kolorowych wiązek światła rzucanych przez reflektory wojskowe na nocne niebo nad Wrocławiem w 1970 roku. W późniejszych latach tej samej dekady badał psychologiczne efekty koloru, łącząc w swoich artystycznych eksperymentach psychiczne i fizyczne przestrzenie wewnętrzne.

Stażewski miał szczególny talent do przyjaźni, pozostając w bliskich stosunkach z wieloma innymi artystami, a także poetami, pisarzami i filozofami. Jego życie twórcze i jego prywatny świat splatały się w mieszkaniach-pracowniach, które dzielił z innymi artystami, m.in. Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską, a później Edwardem Krasińskim. Prace obojga artystów można oglądać na wystawie Henryk Stażewski. Późny styl. Artyści neoawangardowi – związani z warszawską Galerią Foksal i łódzkim Warsztatem Formy Filmowej – widzieli w Stażewskim żywy łącznik z „autentyczną” awangardą z przeszłości i wzór artystycznej autonomii w teraźniejszości. Wystawa pokazuje artystyczne związki i koleżeństwo łączące Stażewskiego z Andrzejem Dłużniewskim, Krzysztofem Wodiczko, Marią Stangret-Kantor, Barbarą Kozłowską, Ryszardem Waśko, Ludmiłą Popiel, Zbigniewem Gostomskim, Andrzejem Partumem, Zdzisławem Jurkiewiczem, Stanisławem Dróżdżem i Zbigniewem Dłubakiem.

Wystawa Henryk Stażewski. Późny styl czerpie ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowego w Warszawie oraz innych kolekcji prywatnych i publicznych, prezentując najszerszy od co najmniej 30 lat przegląd dzieł Stażewskiego. Wystawa stanowi „powrót” artysty do instytucji, jaką jest Muzeum Sztuki w Łodzi, w której tworzeniu odegrał kluczową rolę jako jeden z założycieli Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w latach 30. XX wieku. Internacjonalizm był zawsze uważany przez Stażewskiego za cnotę, nawet wtedy, gdy Polska była odcięta od świata przez politykę o ograniczonych horyzontach. 
 

Na wystawie znalazły się także rzadko prezentowane dotąd prace, m.in. szkice artysty do paneli propagandowych na Wystawę Ziem Odzyskanych we Wrocławiu w 1948 roku, kopia suprematystycznego obrazu Kazimierza Malewicza z 1915 roku wykonana przez Stażewskiego w latach 60. oraz wysublimowany „bezprzedmiotowy” projekt, który stworzył na wystawę w warszawskiej galerii-mieszkaniu prowadzonej przez Andrzeja i Emilię Dłużniewskich w Warszawie w stanie wojennym w 1982 roku.

 David Crowley

 

Partnerzy:

Współfinansowane przez Program Unii Europejskiej Kreatywna Europa.
 

Wystawa przygotowana dzięki wsparciu projektu badawczego Complicated Past Towards Shared Futures, partnerstwa Łotewskiego Centrum Sztuki Współczesnej, Muzeum Sztuki w Łodzi, Litewskiej Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Sztuki w Malmö i Stowarzyszenia OFF-Biennale w Budapeszcie, finansowanego w ramach unijnego programu Kreatywna Europa (2020-23).

 

 

 

 

Podziel się informacją

Wydarzenia towarzyszące

Załączniki

Galeria

Mapa

51.7716169, 19.4483559

INFO

Miejsce

ms1, Gdańska 43

Czas

21.04.2023-27.08.2023

Wernisaż

21.04.2023 (piątek), godz. 18:00

kurator

David Crowley

współpraca

Daniel Muzyczuk

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja wydawnicza

Martyn Kramek

koordynacja komunikacji

Katarzyna Szklarek-Zarębska, Kinga Świtoniak, Angelina Wieliczko -Skinder, Adrianna Ziółek

Podziel się informacją