Przejdź do sekcji:

Henryk Stażewski. Późny styl

Henryk Stażewski. Późny styl to obszerna wystawa przybliżająca życie i twórczość jednego z najwybitniejszych polskich artystów. Stażewski był pionierem europejskiej awangardy lat 20. i 30. XX wieku, jednak cieszył się bogatą „drugą” karierą również w powojennej Polsce, która trwała ponad 40 lat, aż do śmierci artysty w 1988 roku. Jego zaangażowanie w nowoczesność i inwencja pozostały niezmienne przez całe jego życie. Stażewski eksplorował nowe idee w swojej sztuce nawet w dziewiątej dekadzie swojego życia, nawiązując bliskie przyjaźnie z młodszymi artystami, których prace również obecne są na tej wystawie.

INFO

Miejsce

ms1, Gdańska 43

Czas

21.04.2023-27.08.2023

Wernisaż

21.04.2023 (piątek), godz. 18:00

Wyzwania związane z byciem artystą w Polsce Ludowej wyznaczają początek i koniec wystawy. W opresyjnych późnych latach 40. XX wieku, kiedy kultura kształtowała się według ideologicznego schematu, Stażewski szukał sposobów wyrażenia swojego zaangażowania w sztukę abstrakcyjną stawiając sobie za zadanie narodową odbudowę. W latach 80. jego działalność była zgodna z kulturowymi przejawami opozycji, mimo że był postacią wychwalaną przez oficjalne kręgi. Przez wszystkie lata Stażewski był artystą niestrudzenie pomysłowym, zawsze zaangażowanym w pytania o cel i efekty sztuki. W latach 60. badał współczesne idee dotyczące ucieleśnionej percepcji, tworząc „reliefy” i „environmenty”, aby zachęcić widzów do „poczucia” doświadczenia widzenia. W latach 70. jego twórczość wykazywała bliskie pokrewieństwo z nowymi nurtami minimalizmu, sztuki konceptualnej i tekstowej, obejmując niektóre z najsłynniejszych polskich dzieł sztuki XX wieku, w tym „Kompozycję pionową nieograniczoną”, dziewięć kolorowych wiązek światła rzucanych przez reflektory wojskowe na nocne niebo nad Wrocławiem w 1970 roku. W późniejszych latach tej samej dekady badał psychologiczne efekty koloru, łącząc w swoich artystycznych eksperymentach psychiczne i fizyczne przestrzenie wewnętrzne.

Stażewski miał szczególny talent do przyjaźni, pozostając w bliskich stosunkach z wieloma innymi artystami, a także poetami, pisarzami i filozofami. Jego życie twórcze i jego prywatny świat splatały się w mieszkaniach-pracowniach, które dzielił z innymi artystami, m.in. Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską, a później Edwardem Krasińskim. Prace obojga artystów można oglądać na wystawie Henryk Stażewski. Późny styl. Artyści neoawangardowi – związani z warszawską Galerią Foksal i łódzkim Warsztatem Formy Filmowej – widzieli w Stażewskim żywy łącznik z „autentyczną” awangardą z przeszłości i wzór artystycznej autonomii w teraźniejszości. Wystawa pokazuje artystyczne związki i koleżeństwo łączące Stażewskiego z Andrzejem Dłużniewskim, Krzysztofem Wodiczko, Marią Stangret-Kantor, Barbarą Kozłowską, Ryszardem Waśko, Ludmiłą Popiel, Zbigniewem Gostomskim, Andrzejem Partumem, Zdzisławem Jurkiewiczem, Stanisławem Dróżdżem i Zbigniewem Dłubakiem.

Wystawa Henryk Stażewski. Późny styl czerpie ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowego w Warszawie oraz innych kolekcji prywatnych i publicznych, prezentując najszerszy od co najmniej 30 lat przegląd dzieł Stażewskiego. Wystawa stanowi „powrót” artysty do instytucji, jaką jest Muzeum Sztuki w Łodzi, w której tworzeniu odegrał kluczową rolę jako jeden z założycieli Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w latach 30. XX wieku. Internacjonalizm był zawsze uważany przez Stażewskiego za cnotę, nawet wtedy, gdy Polska była odcięta od świata przez politykę o ograniczonych horyzontach.

Na wystawie znalazły się także rzadko prezentowane dotąd prace, m.in. szkice artysty do paneli propagandowych na Wystawę Ziem Odzyskanych we Wrocławiu w 1948 roku, kopia suprematystycznego obrazu Kazimierza Malewicza z 1915 roku wykonana przez Stażewskiego w latach 60. oraz wysublimowany „bezprzedmiotowy” projekt, który stworzył na wystawę w warszawskiej galerii-mieszkaniu prowadzonej przez Andrzeja i Emilię Dłużniewskich w Warszawie w stanie wojennym w 1982 roku.

 David Crowley


Partnerzy:

Współfinansowane przez Program Unii Europejskiej Kreatywna Europa.

Wystawa przygotowana dzięki wsparciu projektu badawczego Complicated Past Towards Shared Futures, partnerstwa Łotewskiego Centrum Sztuki Współczesnej, Muzeum Sztuki w Łodzi, Litewskiej Narodowej Galerii Sztuki, Muzeum Sztuki w Malmö i Stowarzyszenia OFF-Biennale w Budapeszcie, finansowanego w ramach unijnego programu Kreatywna Europa (2020-23).


WIĘCEJ INFO

kurator

David Crowley

współpraca

Daniel Muzyczuk

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja wydawnicza

Martyn Kramek

koordynacja komunikacji

Katarzyna Szklarek-Zarębska, Kinga Świtoniak, Angelina Wieliczko -Skinder, Adrianna Ziółek, Jakub Pawłowski

Podziel się informacją

Wydarzenia towarzyszące

Załączniki

Galeria

Mapa

INFO

Miejsce

ms1, Gdańska 43

Czas

21.04.2023-27.08.2023

Wernisaż

21.04.2023 (piątek), godz. 18:00

kurator

David Crowley

współpraca

Daniel Muzyczuk

koordynacja wystawy

Martyna Dec

koordynacja wydawnicza

Martyn Kramek

koordynacja komunikacji

Katarzyna Szklarek-Zarębska, Kinga Świtoniak, Angelina Wieliczko -Skinder, Adrianna Ziółek, Jakub Pawłowski

Podziel się informacją

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.

Logotypy UE