Komponowanie przestrzeni. Rzeźby awangardy.
INFO
Wydawca
Autorzy tekstów
Tłumaczenie tekstów
Koncepcja i redakcja naukowa
Redakcja stylistyczno językowa i korekta
Koordynacja wydawnicza
Projekt graficzny i skład
Główną bohaterką publikacji Komponowanie przestrzeni. Rzeźby awangardy i wystawy pod tym samym tytułem jest Katarzyna Kobro, której prace zostały pokazane na ekspozycji i w katalogu w kontekście dzieł takich współczesnych twórców i twórczyń, jak m.in. Naum Gabo, Alexander Calder, Barbara Hepworth, Antoine Pevsner, Jean Arp, Alberto Giacometti, Aleksandr Archipenko, Teodor Roszak, Henri Laurens, Georges Vantogerloo, Aleksandr Rodczenko, Ossipe Zadkine, Władimir Tatlin, Mieczysław Szczuka, Laszlo Moholy-Nagy, Maria Jarema, August Zamoyski czy Julio Gonzalez.
Książka pomyślana jest jako antologia tekstów, konfrontuje teorie rzeźby Katarzyny Kobro z tekstami jej współczesnych, oddając głos przede wszystkim artystom i artystkom. Przywołuje żywe dyskusje, jakie w czasach historycznej awangardy prowadzono na temat specyfiki rzeźby na tle innych dziedzin sztuki, ale też przypomina wkład, jaki przestrzenna wyobraźnia plastyczna wniosła w nowe rozważania na temat relacji człowieka - jego ciała i ruchu – z przestrzenią. Większość opublikowanych w książce tekstów została po raz pierwszy przełożona na język polski. To również pierwsze zestawienie samodzielnych wypowiedzi Katarzyny Kobro z manifestami współczesnych jej twórców i twórczyń oraz z refleksją historyków i historyczek sztuki działających w rożnych okresach – od lat 30. XX wieku po drugą dekadę XXI wieku.
Polifonia dialogujących ze sobą na wystawie prac odpowiada różnorodności wybranych na potrzeby publikacji tekstów. Artyści i teoretyk z kręgu INChUK-u (Nikołaj Tarabukin) i Wchutiemasu (Aleksandr Wiesnin, Władmir Tatlin) dyskutują tu z przedstawicielem de Stijlu (Georges’em Vantogerloo) czy Bauhausu (Laszlo Moholyem-Nagyem); Barbara Hepworth zgadza się z Katarzyną Kobro w tym, że najważniejszym zagadnieniem rzeźbiarskim jest przestrzeń, ale – w przeciwieństwie do Kobro – dopuszcza w procesie tworzenia oraz odbioru rzeźby obecność duchowości, irracjonalności i nieświadomości. Naum Gabo zaś w swoim przekrojowym tekście zdaje się łączyć te stanowiska.
Niniejsza publikacja zawiera również polemiczne głosy badaczy i badaczek sztuki. Publikujemy tłumaczenie wstępu kluczowej dla roli krytyki rzeźby nowoczesnej książki Caroli Giedion-Welcker (Moderne Plastik. Elemente der Wirklichkeit; Masse und Auflockerung ukazała się w 1937 roku po niemiecku i angielsku), jak i współcześnie komentujący ją tekst Megan R. Luke. Równie ważną badaczką dla powojennych rozważań o rzeźbie jest Rosalind E. Krauss. W niniejszej publikacji zamieszczamy przykład polemicznego z ideami konstruktywistycznymi rozdziału jej książki Passages in Modern Sculpture. Na końcu powracamy do Katarzyny Kobro (i Władysława Strzemińskiego), nad której koncepcjami powtórnie pochylił się Yve-Alain Bois, który w ostatnich akapitach tekstu konkluduje, że praktyka rzeźbiarska Kobro (i wpisany w nią wielowymiarowy ruch) wymyka się stworzonej przez nią (i Strzemińskiego) teorii.
ISBN 978-83-63820-87-9
Rok wydania: 2019
Format: 21,5 x 27 x 2,5 cm
Oprawa: miękka
Ilość stron: 232
Ilość ilustracji: ok. 59 (36 kolorowych i 23 czarno-białych)
Język: polski
Publikacja towarzysząca wystawie „Komponowanie przestrzeni. Rzeźby awangardy” 4.10.2019 - 2.02.2020 Muzeum Sztuki | ms2, Łódź