Performatywne oprowadzanie Marii Stokłosy po wystawie "Prototypy 06: Alicja Bielawska. Na przecięciu linii"

Przez wystawę prowadzą nas linie. Linie kroków, linie na papierze, linie napotkanych spojrzeń, linie zarysowujące przestrzeń, wreszcie –linie pokrywające rysunki, których w tej edycji “Prototypów” możemy zobaczyć blisko pięćdziesiąt. Rysunek nie jest tu jednak tylko medium pomocniczym, szkicem do dalszych prac. To również pełnoprawne dzieło sztuki, zestawione w dialogu z rzeźbami Keitha Sonniera, Thei Djordjadze, Katarzyny Kobro i samej Alicji Bielawskiej. W pracach dominuje abstrakcja, jest ona jednak poetycka i otwarta na wielość interpretacji. Jej język jest uniwersalny, daje każdej osobie możliwość odczytania dzieła intuicyjnie i poprzez własne doświadczenia. Abstrakcja odnosi się do pamięci odbiorczyni_cy i jej_go osobistych wątków, pozwalając na zbudowanie nowych sieci skojarzeń wokół rozpoznawanych kształtów, faktur i kolorów. Przedmioty i materiały, z których stworzone zostały rzeźby, są zaczerpnięte z otaczającej nas rzeczywistości i pełnią rolę łączników pomiędzy dziełem abstrakcyjnym a odbiorczynią_cą. Wystawa Bielawskiej jest bowiem przestrzenią wyjętą z codzienności, ale jednocześnie odnoszącą się do niej. To mikroświat, w którym możemy spotkać się z wyobrażeniami, myślami oraz odczuciami artystów i artystek w warunkach sprzyjających kontemplacji

Maria Stokłosa ukończyła choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie oraz wydział tańca współczesnego w London Contemporary Dance School at The Place. Łączy choreografię z praktyką improwizacji tańca. Jej solo “Wychodząc od działania” było prezentowane w ponad 40 wersjach m. in. w Zachęcie Galerii Narodowej czy w dekoracjach spektaklu “Uroczystość” w TR Warszawa. Ostatnia praca, „Królowa Wody”, stworzona w ramach wystawy „Inne Tańce” w U-jazdowskim w Warszawie, łączyła performens z rytuałem wspieranym przez widzów. Maria Stokłosa jest także autorką spektakli – „Złote Demony” (premiera w MCK Nowy Teatr w Warszawie), „Wylinka” (premiera w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), „Intercontinental”, „MaMa Perform”, „Prawa Półkula” i in. Jej prace były prezentowane na festiwalach w Polsce, Niemczech, Austrii, Holandii, Finlandii, Francji, Rosji i USA. Współpracowała z reżyserem Wojtkiem Ziemilskim, a także z choreografami: Meg Foley, Peterem Pleyerem, Jeremy Wade’em i innymi. Występowała ponadto w „Tuning Scores” Lisy Nelson oraz „Tribes” Sary Shelton Mann. Była autorką ruchu scenicznego do opery Pawła Mykietyna pt. “Czarodziejska Góra.” Maria Stokłosa jest zaangażowana w wiele działań na rzecz rozwoju sceny tańca eksperymentalnego - jako inicjatorka projektów edukacyjnych i nauczycielka, a także jako prezeska Fundacji Burdąg i inicjatorka kolektywu choreografów - Centrum w Ruchu. W oparciu o swoje metody pracy prowadzi warsztaty i wykłady: seminarium na Uniwersytecie Mozarteum w Salzburgu czy roczny kurs choreografii eksperymentalnej Choreografia w Centrum przy Centrum w Ruchu. Była przewodniczącą Rady Programowej Instytutu Muzyki i Tańca. Obecnie kończy studia kulturoznawcze w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i jest tegoroczną laureatką Stypendium Badawczego Grażyny Kulczyk.