кураторську екскурсію по виставці «Війна будинків. Неопластична кімната на знак солідарності з Україною» / Oprowadzanie kuratorskie z tłumaczeniem na język ukraiński po wystawie "Wojna domom. Sala Neoplastyczna w solidarności z Ukrainą"

Otwarta dla zwiedzających w 1948 roku Sala Neoplastyczna zyskała rangę symbolu Muzeum Sztuki w Łodzi. Zaprojektowana przez Władysława Strzemińskiego, w momencie powstania odważnie manifestowała sprzeciw osób tworzących sztukę wobec napierającej ideologii komunistycznej. Dzisiaj w obliczu tragedii dziejących się za naszą wschodnią granicą dedykujemy ją walczącej Ukrainie.

Historycznie prezentowano w niej rzeźby Katarzyny Kobro, kompozycje przestrzenne i meble zaprojektowane przez Władysława Strzemińskiego oraz przykłady obrazów twórców i twórczyń z kręgu konstruktywizmu i neoplastycyzmu m.in.: Theo van Deosburga czy Sophie Taeuber-Arp. U progu lat 50., w obliczu szerzącej się radykalnej polityki kulturalnej komunistycznych władz udostępnienie jej zwiedzającym było manifestacją odwagi w propagowaniu wolności artystycznej. Obecnie, sąsiadując z wystawami współczesnych artystek i artystów, Sala Neoplastyczna wchodzi w dialog z ich pracami, stawiając wciąż żywe pytanie o aktualność problemów poruszanych przez sztukę awangardową. 

Na wystawie Wojna domom. Sala Neoplastyczna w solidarności z Ukrainą Sali towarzyszą dzieła z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi. Prace te są wyrazem artystycznej solidarności lub odnoszą się do trudnych wydarzeń dziejowych. To prace, które w różnym stopniu nawiązują do tematyki wojny, zniszczenia, uprzedmiotowienia i zniewolenia jednostki, równocześnie silnie manifestują rangę i istotę wolności, także tej artystycznej.